Autorska strona internetowa.

Piszę ostatniego tutaj posta, jako że przenoszę się na moją własną stronę internetową.

Od teraz będziecie mogli czytać moją twórczość oraz refleksje pod niniejszym linkiem:

www.tomaszkowalczyk.com  
Pozdrawiam serdecznie!

Aukcje WOŚP - Poezja: "Stworzenie świata", "Kontrasty"

Zapraszam, jak co roku, do licytacji moich tomów poetyckich na aukcjach WOŚP - z dedykacją oraz z rękopisami wierszy:

Stworzenie świata z rękopisem wiersza "Voyage"

Kontrasty z rękopisem wiersza "Czy się uda"


Miłej licytacji!

Wywiad dla talent.pl :)

Serdecznie zapraszam do przeczytania wywiadu, który udzieliłem dla portalu  TALENT.PL <- KLIK

Czy się uda

Przedstawiam wam  wiersz, który powstał do obrazu mojego znajomego - Pawła Widery. Miłej kontemplacji!

Czy się uda

Na pajęczyn bladej puszystej drabinie
Wspinam się w mlecz gwiezdny, mgłą wrastam powoli.
Och, jak dobrze widzieć, że księżyc nie stroni...
Na którym zawieszę za chwilkę Twe imię.

Nad tasiemczą górką kandelabry świetlne,
Spadające łezki – konwalie litości.
W bajorze granatów rozdumałem Etnę
Serca, bo cóż więcej... mogą ludzie prości...

Galaktyczne miąższe me myśli w całun tulą,
Powieki pył zgarnęły zzaniebnych staroci,
I wrastam, wchodzę z moją pomiętą koszulą,
Uskrzydlony świerszczy rozbłyskiem dobroci.

Wspinam się w mlecz gwiezdny, w hejnał nocy kruchej,
Na drabinie z duszy, nad ziemską kołyską,
Półsenny, niczyi... półstwórcą, półduchem...
Po księżyc dla ciebie, po gwiazdy... po wszystko... 

Zapraszam do mojej autorskiej strony na facebooku: https://www.facebook.com/TomaszK90

Recenzja "Stworzenia świata"... Magdalena Wróbel

Żeby nie zaniedbywać bloga, dodaję jedną z recenzji Stworzenia Świata. Jest ona autorstwa poetki -Magdaleny Wróbel. Miłego odbioru!


Tego się nie zapomina;  nie sposób się oderwać…  Po prostu…
Tomik „Stworzenie świata” kipi wręcz od emocjonalnie naładowanych obrazów, w których głównym tematem jest człowiek, jego pasje, miłość, przyjaźń, jak również dotykające go emocjonalne rozterki, osobiste dramaty.  W utworach przejawia się głęboka analiza świadomego i nieświadomego człowieczego ‘ego’.
Wymagający czytelnik odnajdzie u Tomasza Kowalczyka to, co najważniejsze – esencję poezji, która formą i stylistyką przywodzi na myśl twórczość romantyzmu.  To swoiste studium z natury, którego nie sposób przeczytać  jednorazowo. Wracając po raz kolejny, analizuje się wciąż nowe poziomy, stopniowo dochodząc do istoty.
Wrażenie nie do opisania wywarł na mnie poemat zawarty w tomiku, pod tym samym tytułem. Dzieło „Stworzenie świata” budową i tematyką przypomina „Boską komedię” Dante Alighieriego.
 Każdy z nas zastanawiał się zapewne jak będzie wyglądał koniec - koniec wszystkiego. Jak zachowa się w obliczu niezależnych od nas czynników, przybliżających ludzkość w stronę tego co nie uniknione? Czy walka dobra ze złem będzie początkiem niczym nieskażonego, niemowlęco czystego i wolnego od niegodziwości świata?
Autor po mistrzowsku maluje słowem obrazy, które żyją w moim umyśle. Przerażają, targają emocjami i co najważniejsze zmuszają do przemyśleń. Postęp cywilizacyjny, nowoczesne technologie – nic to w zetknięciu z demonami pragnącymi jedynie naszego unicestwienia.
Tomasz Kowalczyk sprawił, że z pokorą i poczuciem winy analizuję jaki obrać kierunek życia, postępowania, myślenia, jak umocnić wiarę, czego unikać i co jeszcze zrobić, aby nie dopuścić do początku końca.
Tylko czy nie jest już za późno …
Zapraszam do lektury i daję gwarancję pełnej satysfakcji.

                                                                Magdalena Wróbel

Wiosna, słońce... urodzaj... przeprosiny

Snucie się słonecznymi alejami leszyńskiego rynku (nareszcie ;) natchnęło mnie do napisania  tego oto wiersza:

Przeprosiny

Gdym szedł deptakiem hucznym, gdzie wiatr parami nucił,

Płachta nekrologu szukała bystrych oczu.

"Gdzie jesteś, moja droga, wszakżem się zasmucił,

Więc możesz wyjść i więcej nie drwić w pchlim zamroczu!".

Nic się odezwało brokatów mdłym burknięciem

Witryn, co wciąż nęcą beztroskie portfele.

I w trakt runąłem płaszczy, żakietów i zerknięciem

Począłem skrytki węszyć, których jest tak wiele...

Ceramiczne płytki zawrzały szachownicą

I nagle w kształt litery posunąłem duszę,

I nadal nic nie było poza rozmównicą,

Z którą nagle istnieć w jednym świecie muszę.

"Wyjdź i nie rób krzywdy sobie, bo ja srogi

Odwet umiem wydać, wykrochmalić pamięć!"

"Herbem żeś, choć nie wiesz, czy to mówią złogi

Serca, czy to zmysłu jest zdradliwa zamieć!"

Aurelio, Aurelio, tak świat buduje sobie

Iluzję spokoju i też chcę mieć mą własną!

"Więc zapomnij o tym, w tym życiu, w tej osobie,

Bo razem, widzisz, będzie nam nad wyraz ciasno!"

I po tych słowach smutek, czarodziejski lekarz,

Zniknął i wiedziałem, że chaos mi docina...

I gdy wlokę przykrości, kiedy na mnie czekasz,

Nie gań, bo być może to nie moja wina...

Poza tym, to przypominam jeszcze raz o oficjalnym koncie na facebooku: TUTAJ. Pozdrawiam! ;)

Oficjalna strona na facebooku.

Wczoraj powstała oficjalna strona na facebooku z moją osobą, która będzie prowadzona pod niniejszym linkiem: https://www.facebook.com/TomaszK90  Zapraszam do polubienia!  Pozdrawiam :)