Żeby nie zaniedbywać bloga, dodaję jedną z recenzji Stworzenia Świata. Jest ona autorstwa poetki -Magdaleny Wróbel. Miłego odbioru!
Tego się nie zapomina; nie sposób się oderwać… Po prostu…
Tomik „Stworzenie świata” kipi wręcz od emocjonalnie naładowanych obrazów, w których głównym tematem jest człowiek, jego pasje, miłość, przyjaźń, jak również dotykające go emocjonalne rozterki, osobiste dramaty. W utworach przejawia się głęboka analiza świadomego i nieświadomego człowieczego ‘ego’.
Wymagający czytelnik odnajdzie u Tomasza Kowalczyka to, co najważniejsze – esencję poezji, która formą i stylistyką przywodzi na myśl twórczość romantyzmu. To swoiste studium z natury, którego nie sposób przeczytać jednorazowo. Wracając po raz kolejny, analizuje się wciąż nowe poziomy, stopniowo dochodząc do istoty.
Wrażenie nie do opisania wywarł na mnie poemat zawarty w tomiku, pod tym samym tytułem. Dzieło „Stworzenie świata” budową i tematyką przypomina „Boską komedię” Dante Alighieriego.
Każdy z nas zastanawiał się zapewne jak będzie wyglądał koniec - koniec wszystkiego. Jak zachowa się w obliczu niezależnych od nas czynników, przybliżających ludzkość w stronę tego co nie uniknione? Czy walka dobra ze złem będzie początkiem niczym nieskażonego, niemowlęco czystego i wolnego od niegodziwości świata?
Autor po mistrzowsku maluje słowem obrazy, które żyją w moim umyśle. Przerażają, targają emocjami i co najważniejsze zmuszają do przemyśleń. Postęp cywilizacyjny, nowoczesne technologie – nic to w zetknięciu z demonami pragnącymi jedynie naszego unicestwienia.
Tomasz Kowalczyk sprawił, że z pokorą i poczuciem winy analizuję jaki obrać kierunek życia, postępowania, myślenia, jak umocnić wiarę, czego unikać i co jeszcze zrobić, aby nie dopuścić do początku końca.
Tylko czy nie jest już za późno …
Zapraszam do lektury i daję gwarancję pełnej satysfakcji.
Magdalena Wróbel
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz